W miarę przesuwania się ściany ku gruntowi i stopniowego mobilizowania się odporu wzrasta też zagęszczenie gruntu w obszarze bryły odłamu. Guriewicz proponuje wprowadzenie dodatkowego współczynnika m, przez który należy mnożyć obliczoną ze wzoru wartość odporu jednostkowego zgr; współczynnik ten proponuje obliczać ze wzoru, gdzie znakiem oznaczono wartości dotyczące gruntu zagęszczonego, gdzie V, V” — objętości bryły odłamu przed i po przekroczeniu stanu granicznego. Wartość współczynnika m wynosi od 1 do 1,35; w przypadku zakotwień bezpieczniej będzie przyjmować ją jako równą 1. Równanie podstawowe w warunkach bardziej złożonych można rozwiązywać metodą różnic skończonych. Metoda ta, klasyczna w swej zasadzie, wymaga stosowania maszyn matematycznych. Read the rest of this entry »

Bratro radzi przyjąć następujący tok postępowania. „Jeśli zachodzi obawa wystąpienia silnego parcia, natenczas jeszcze przed rozpoczęciem istotnego wykopu dla drogi, wykonamy w niewielkich partiach wykop dla muru, rozpierając go należycie w kierunku bocznym i wykonując następnie sam mur. Do czasu stężenie zaprawy należy mury takie utrzymać rozparte, poczym dopiero rozpory rozebrać i przystąpić do właściwego wykopu drogi”. Rada ta nie straciła do dziś na aktualności. Beton jest obecnie materiałem najczęściej używanym do budowy murów masywnych. Read the rest of this entry »

Niskie mury oporowe (do wysokości 1,50 m, np. rampy) można w tych samych warunkach posadawiać na głębokości od 0,65 do 1,00 m. Na skałach konieczne jest zdjęcie wierzchniej warstwy zwietrzałej na głębokość co najmniej 50 cm. Mury te wykonuje się najczęściej z kamieni łamanych, z grubsza obrobionych, niekiedy z kamieni lub bloków ciosanych. Stosunkowo rzadko stosuje się tu cegłę lub bloki betonowe. Read the rest of this entry »

Oszczędność materiału uzyskuje się też przez wykonanie w murze filarów o odpowiedniej wytrzymałości i stateczności, rozstawionych co kilka metrów — zależnie od obciążeń — i rozpięcie pomiędzy nimi pionowych znacznie słabszych elementów w postaci płyt lub sklepień, stanowiących ekrany przenoszące parcie gruntu na filary. Płyty lub sklepienia między filarami najlepiej wykonać jako żelbetowe; filary mogą być betonowe lub kamienne. Inny typ ściany, nazywanej ścianą wnękową, charakteryzuje się tym, że w murze betonowym masywnym projektuje się w ścianie przedniej (częściej) lub tylnej nisze (o szerokości do 8 m) biegnące jedna za drugą. Sciana oporowa wnękowa: a) przekrój pionowy, b) przekroje poziome nieprzerwanie, przekryte górną częścią muru ukształtowaną w postaci sklepienia lub stropu. Między niszami powstają „filary” o grubości +3,00 m. Read the rest of this entry »