W miarę przesuwania się ściany ku gruntowi i stopniowego mobilizowania się odporu wzrasta też zagęszczenie gruntu w obszarze bryły odłamu. Guriewicz proponuje wprowadzenie dodatkowego współczynnika m, przez który należy mnożyć obliczoną ze wzoru wartość odporu jednostkowego zgr; współczynnik ten proponuje obliczać ze wzoru, gdzie znakiem oznaczono wartości dotyczące gruntu zagęszczonego, gdzie V, V” — objętości bryły odłamu przed i po przekroczeniu stanu granicznego. Wartość współczynnika m wynosi od 1 do 1,35; w przypadku zakotwień bezpieczniej będzie przyjmować ją jako równą 1. Równanie podstawowe w warunkach bardziej złożonych można rozwiązywać metodą różnic skończonych. Metoda ta, klasyczna w swej zasadzie, wymaga stosowania maszyn matematycznych. Read the rest of this entry »

Bratro radzi przyjąć następujący tok postępowania. „Jeśli zachodzi obawa wystąpienia silnego parcia, natenczas jeszcze przed rozpoczęciem istotnego wykopu dla drogi, wykonamy w niewielkich partiach wykop dla muru, rozpierając go należycie w kierunku bocznym i wykonując następnie sam mur. Do czasu stężenie zaprawy należy mury takie utrzymać rozparte, poczym dopiero rozpory rozebrać i przystąpić do właściwego wykopu drogi”. Rada ta nie straciła do dziś na aktualności. Beton jest obecnie materiałem najczęściej używanym do budowy murów masywnych. Read the rest of this entry »

Niskie mury oporowe (do wysokości 1,50 m, np. rampy) można w tych samych warunkach posadawiać na głębokości od 0,65 do 1,00 m. Na skałach konieczne jest zdjęcie wierzchniej warstwy zwietrzałej na głębokość co najmniej 50 cm. Mury te wykonuje się najczęściej z kamieni łamanych, z grubsza obrobionych, niekiedy z kamieni lub bloków ciosanych. Stosunkowo rzadko stosuje się tu cegłę lub bloki betonowe. Read the rest of this entry »

Oszczędność materiału uzyskuje się też przez wykonanie w murze filarów o odpowiedniej wytrzymałości i stateczności, rozstawionych co kilka metrów — zależnie od obciążeń — i rozpięcie pomiędzy nimi pionowych znacznie słabszych elementów w postaci płyt lub sklepień, stanowiących ekrany przenoszące parcie gruntu na filary. Płyty lub sklepienia między filarami najlepiej wykonać jako żelbetowe; filary mogą być betonowe lub kamienne. Inny typ ściany, nazywanej ścianą wnękową, charakteryzuje się tym, że w murze betonowym masywnym projektuje się w ścianie przedniej (częściej) lub tylnej nisze (o szerokości do 8 m) biegnące jedna za drugą. Sciana oporowa wnękowa: a) przekrój pionowy, b) przekroje poziome nieprzerwanie, przekryte górną częścią muru ukształtowaną w postaci sklepienia lub stropu. Między niszami powstają „filary” o grubości +3,00 m. Read the rest of this entry »

Uzbrojenie sieci kanalizacyjnej terenowej. Dla przeprowadzenia kontroli pracy kanałów, czyszczenia, płukania i dokonywania remontów sieć kanalizacyjna terenowa jest uzbrojona. Do uzbrojenia sieci należą: Studzienki rewizyjne studzienki te projektuje się zazwyczaj: w miejscach przyłączenia do kanału ulicznego lub terenowego, na długich (ponad 20 m) przewodach odpływowych od silnie obciążonych pionów, na pojedynczych przewodach spustowych lub grupach przewodów spustowych; w miejscach Krzyżowania (połączenia, rozgałęzienia) kanałów, w miejscach zmiany kierunku przewodów, na odcinkach prostych przewodów w odległościach umożliwiających oczyszczenie odcinka kanału. Studzienki rewizyjne sytuuje się w taki sposób na przewodach odpływowych z budynku, aby długość odcinka od budynku do studzienki nie była większa niż 10 m. Dla ścieków bez mechanicznych zanieczyszczeń (niektóre: ścieki przemysłowe) odległość powyższa może być większa. Read the rest of this entry »

ODPROWADZENIE, WÓD OPADOWYCH 3. 6. 1. PRZEPISY (Dz. U. Read the rest of this entry »

Przewody spustowe odprowadzające wodę z dachów należy zaopatrzyć u dołu w skrzynki żeliwne z kratkami i otworami rewizyjnymi do usuwania zanieczyszczeń. Przewody deszczowe od strony ulicznego kanału powinny być łączone bezpośrednio z przyjmującym wody deszczowe kanałem ulicznym, nie rzadziej niż co 25 m a przy krótszym froncie budynku powinien być założony co najmniej l przewód. W uzasadnionych przypadkach możliwe są odstępstwa od tego przepisu. Zgodnie z przepisami, wodę z podwórzy i z powierzchni terenu, odprowadza się za pomocą wpustów, zaopatrzonych w syfony, dostatecznie gęste kratki i szczelne studzienki z osadnikami, w celu zatrzymania osadów, gruzu i śmieci. We wpustach wystawionych na działania mrozu, poziom wody w studzienkach osadowych i syfonach powinien znajdować się na głębokości chroniącej przed zamarzaniem, a w każdym razie co najmniej 1,50 m pod powierzchnią ziemi. Read the rest of this entry »

Wewnętrzna kanalizacja deszczowa składa się z następujących elementów: – wpustów dachowych do odprowadzenia wód opadowych z dachów, – przewodów odgałęzieniowych, które łączą wpusty dachowe z przewodami spustowymi, – przewodów spustowych, – przewodów odpływowych, przejmujących wodę opadową z przewodów spustowych, – uzbrojenia sieci (studzienki rewizyjne itp. ) – przykanalików, łączących przewody odpływowe z zewnętrzną kanalizacją deszczową lub ogólnospławną. W przypadkach, gdy ułożenie sieci podziemnej deszczowej jest technicznie trudne do wykonania (istnieje skomplikowana sieć podziemna lub jest słaby grunt itd. ), wykonuje się kanalizację deszczową podwieszoną. Przewody podwieszone można wykonywać w wysokich i o znacznej rozpiętości budynkach zakładów przemysłowych. Read the rest of this entry »

Największą wartość współczynnika spływu przyjmować najlepiej dla powierzchni całkowicie szczelnych qJ ~ 0,95, a najmniejszą wartość -:- dla zwartych powierzchni zielonych qJ ~ 0,10. Elementy kanalizacji deszczowej W praktyce budowlanej, w zakładach przemysłowych szerokie zastosowanie znalazły dachy płaskie (tarasy), wymagające zastosowania odrębnej wewnętrznej kanalizacji deszczowej. Układ przewodów spustowych wewnątrz budynku dla odwodnienia dachów zależny jest od konstrukcji i rozmieszczenia świetlików. Dachy mogą być prostokątne, trapezowe, wypukle, wklęsłe itd. Przy szerokości dachu do 5 m odprowadzenie wód opadowych z dachów można wykonać za pomocą spustowych przewodów deszczowych wewnątrz budynku. Read the rest of this entry »

PRZYKANALIKI (DOMOWE POŁĄCZENIA KANALIZACYJNE) Wewnętrzna instalacja kanalizacyjna składająca się z sieci przewodów wewnętrznych w budynkach oraz• przewodów terenowych (podwórzowych), na granicy posesji (linii regulacyjnej ulicy) przechodzi w przykanalik, kanał łączący sieć wewnętrzną kanalizacyjną z kanałem ulicznym. Przewód kanalizacyjny od kanału ulicznego do granicy nieruchomości nazywa się przykanalikiem. 3. 7. 1. Read the rest of this entry »