Pola elementarne

Obliczone reakcje Xi, Xk odnoszą się do odpowiednich pól elementarnych di b, oraz dk bk, co należy prawidłowo uwzględnić przy wykreślaniu końcowego wykresu reakcji podłoża równego Xi/di bi. Jeżeli fundament jest rozwinięty w dwóch kierunkach i ma budowę symetryczną, to zamiast traktować go jako belke o zmiennym momencie bezwładności, należy obliczenia przeprowadzać jak dla układu złożonego. Reakcje podłoża zostają zaczepione na liniach symetrii poszczególnych belek. Oprócz nieznanych reakcji występują: nieznany kąt obrotu utwierdzenia wzdłuż linii ustawienia słupów oraz nieznane przesunięcie pionowe punktu utwierdzenia. Ze względu na symetrię fundamentu kąt obrotu w kierunku poprzecznym jest równy zeru. Układ równań pozostaje w mocy. Na specjalne omówienie zasługuje sposób uwzględnienia osiadania podłoża we współczynnikach Wki. W rozpatrywanym przypadku należy dla uproszczenia odstąpić od współczynników Fki wyznaczonych przez całkowanie wzoru Boussinesqa po powierzchni prostokątnej; współczynniki te znajdują zastosowanie tylko dla układów belkowych. Zemoczkin i Sinicyn zaproponowali wzory zastępcze, stosowane dla układów rozczłonkowanych. Zasada uproszczenia polega na zamianie prostokątnych lub kwadratowych pól podziału na koła o równoważnej powierzchni. Współczynniki Wkf określa gię wtedy ze wzoru gdzie di — bok kwadratu zamienionego na równoważne koło, przy czym dla prostokąta o bokach db będzie di S,” db. Za pomocą omawianej metody oblicza się również układ ław fundamentowych obciążonych slupami i tworzących obwód zamknięty. Jeżeli układ ław i układ obciążeń wykazują podwójną symetrię, obliczenia upraszczają się znacznie, gdyż liczba nieznanych reakcji podłoża zmniejsza się czterokrotnie. [więcej w: stare księgi wieczyste, zbiornik na ścieki, ruszt fundamentowy ]